مینی اسکرو در ارتودنسی

 

مینی اسکرو ها (TADs) در ارتودنسی به عنوانی ابزارهای موقتی برای تقویت انکوریج مورد استفاده قرار می گیرند. ارتودنتیست می تواند از کش، قطعات کوچک فلز و گاهی هدگیر برای حرکت دادن دندانها کمک بگیرد. اما اولین وسایل تیتانیومی تغییر یافته تحت عنوان TAD یا مینی اسکرو به ارتودنتیست کمک می کنند تا نیرو را در جهت مناسبب اعمال کند. این ویدیو کاربرد مینی اسکرو ها را توضیح می دهد. TAD مخفف ابزار موقتی انکوریج (Temporary Anchorage Device) می باشد. مینی اسکروها قطعات کوچک فلزی هستند که در قالب پیچ های جراحی کوچکی به طور موقت داخل استخوان فک و لثه قرار داده می شوند. این یک جراحی نسبتا کوچک است. پس از قرار دادن مینی اسکرو ها به عنوان انکوریج در محل می مانند و معمولا جابجا نمی شوند تا وقتیکه توسط دکتر به طور فیزیکی خارج گردند. مینی اسکرو ها در شرایطی مورد استفاده قرار می گیرد که برای حرکت دادن دندان به یک انکوریج قوی نیاز باشد. مینی اسکرو همچنین در بیمارانی استفاده می شود که برخی دندانهای دائمی را ندارند. فایده یک TAD بر اساس قواعد اولیه فیزیک می باشد. ما می دانیم که برای هر عملی عکس العملی برابر و مخالف آن وجود دارد. در دهان وقتی که ما بین دندانها کش یا کویل قرار می دهیم هر دو تمایل به حرکت دارند. توانایی دندانها برای حرکت درون استخوان در طی زمان چیزی است که به ما اجازه می دهد دندانها را ارتودنسی کنیم. یک مینی اسکرو قرار داده می شود تا ارتودنتیست بتواند یک سیستم نیروی اختصاصی برای حرکت دندان طراحی کند. قرار دادن مینی اسکرو معمولا یک تلاش گروهی است که هم ارتودنتیست و هم جراح فک و صورت شما را درگیر می کند. ارتودنتیست تان شما را به یک جراح ارجاع می دهد که شرایط اختصاصی شما را ارزیابی کند، پروسه جراحی را تشریح کند، تست های تشخیصی معینی را انجام داده نهایتا زمان جراحی را تعیین می کند. برای جراحی خیلی مهم است که دهان تمیز باشد. ما از بیماران می خواهیم که دندانهایشان را مانند همیشه نخ دندان کشیده و مسواک بزنند. همچنین بهتر است با لباس آزاد و راحت برای جراحی بروید. قراردادن مینی اسکروها مثال عالی دیگری از این مهم است که چگونه ارتودنتیست ها و جراحان فک و صورت اغلب با همدیگر کار می کنند تا بهترین نتیجه درمانی را برای بیماران بدست آورند. "اونا به من گفتند که چه اتفاقی قراره بیفته و چه جوری قراره کار کنن واسه همین من خیلی راحت تر بودم" جراحی در مطب جراح فک و صورت تحت بی حسی موضعی انجام می شود. مینی اسکرو به سادگی در محل مناسب پیچانده می شود و بیمار می تواند فعالیت های معمول خود را همان روز از سر بگیرد. بیماران معمولا بعد از جراحی حال خوبی دارند و هرگونه ناراحتی را می توان با داروهای بدون نسخه برطرف نمود. بیمار باید بداند که مینی  اسکرو و بافت لثه اطراف آن باید خیلی تمیز نگه داشته شود. اگر تمیز نگه داشته نشود، لثه می تواند ملتهب شده و ممکن است عفونت رخ دهد. لثه و بافت استخوانی ملتهب و عفونی می توانند موجب تضعیف مینی اسکرو شوند و ممکن است لازم باشد خارج گردد. همچنین یک مینی اسکرو ممکن است در گذر زمان لق شود. به یاد داشته باشید که این یک ایمپلنت موقتی است و در صورت لق شدن نیاز به جایگزینی دارد. مینی اسکروها منجر به نتایج قابل پیش بینی می شوند. آنها با ارتودنتیست اجازه می دهند دندانها را در جهاتی حرکت دهند که تنها ابزارهای روی دندانها قادر نیستند. مینی اسکروها طول درمان را کنترل می کنند و در بیماران هر سنی قابل استفاده هستند. مینی اسکرو ها را می توان در بسیاری از نواحی دهان قرار داد. "من دوسش دارم و فکر می کنم کمک می کنه لبخند من قشنگ تر بشه" و بالاخره اینکه مینی اسکرو ها ممکن است به عنوان بخشی از برنامه ارتودنسی مورد استفاده قرار گیرند و از درمان گرانتر و سخت تر جلوگیری کند. ممکن است بیمار برای فعال کردن دستگاه ارتودنسی و استفاده سریع از مینی اسکرو ارجاع داده شود. برخی بیماران مینی اسکروها را تنها برای بخشی از درمان خود دارند که ممکن است در حدود ۶ ماه باشد. در حالیکه بقیه در کل طول درمان ارتودنسی مینی اسکرو ها را دارند. هنگامی که مینی اسکرو برای مدت درمانی طولانی تری مورد نیاز است ممکن است لازم باشد موقعیت آن عوض شود. وقتی که درمان خاتمه یافت می توان مینی اسکرو ها را خارج کرد (معمولا بدون نیاز به بی حسی موضعی  و یا با استفاده از کرم های بی حسی سطحی). برای اطلاعات بیشتر پرسش های خود را از ارتودنتیست و یا جراح فک و صورت بپرسید.