مینی اسکرو در ارتودنسی

 

مینی اسکرو ها (TADs) در ارتودنسی به عنوانی ابزارهای موقتی برای تقویت انکوریج مورد استفاده قرار می گیرند. ارتودنتیست می تواند از کش، قطعات کوچک فلز و گاهی هدگیر برای حرکت دادن دندانها کمک بگیرد. اما اولین وسایل تیتانیومی تغییر یافته تحت عنوان TAD یا مینی اسکرو به ارتودنتیست کمک می کنند تا نیرو را در جهت مناسبب اعمال کند. این ویدیو کاربرد مینی اسکرو ها را توضیح می دهد. TAD مخفف ابزار موقتی انکوریج (Temporary Anchorage Device) می باشد. مینی اسکروها قطعات کوچک فلزی هستند که در قالب پیچ های جراحی کوچکی به طور موقت داخل استخوان فک و لثه قرار داده می شوند. این یک جراحی نسبتا کوچک است. پس از قرار دادن مینی اسکرو ها به عنوان انکوریج در محل می مانند و معمولا جابجا نمی شوند تا وقتیکه توسط دکتر به طور فیزیکی خارج گردند. مینی اسکرو ها در شرایطی مورد استفاده قرار می گیرد که برای حرکت دادن دندان به یک انکوریج قوی نیاز باشد. مینی اسکرو همچنین در بیمارانی استفاده می شود که برخی دندانهای دائمی را ندارند. فایده یک TAD بر اساس قواعد اولیه فیزیک می باشد. ما می دانیم که برای هر عملی عکس العملی برابر و مخالف آن وجود دارد. در دهان وقتی که ما بین دندانها کش یا کویل قرار می دهیم هر دو تمایل به حرکت دارند. توانایی دندانها برای حرکت درون استخوان در طی زمان چیزی است که به ما اجازه می دهد دندانها را ارتودنسی کنیم. یک مینی اسکرو قرار داده می شود تا ارتودنتیست بتواند یک سیستم نیروی اختصاصی برای حرکت دندان طراحی کند. قرار دادن مینی اسکرو معمولا یک تلاش گروهی است که هم ارتودنتیست و هم جراح فک و صورت شما را درگیر می کند. ارتودنتیست تان شما را به یک جراح ارجاع می دهد که شرایط اختصاصی شما را ارزیابی کند، پروسه جراحی را تشریح کند، تست های تشخیصی معینی را انجام داده نهایتا زمان جراحی را تعیین می کند. برای جراحی خیلی مهم است که دهان تمیز باشد. ما از بیماران می خواهیم که دندانهایشان را مانند همیشه نخ دندان کشیده و مسواک بزنند. همچنین بهتر است با لباس آزاد و راحت برای جراحی بروید. قراردادن مینی اسکروها مثال عالی دیگری از این مهم است که چگونه ارتودنتیست ها و جراحان فک و صورت اغلب با همدیگر کار می کنند تا بهترین نتیجه درمانی را برای بیماران بدست آورند. "اونا به من گفتند که چه اتفاقی قراره بیفته و چه جوری قراره کار کنن واسه همین من خیلی راحت تر بودم" جراحی در مطب جراح فک و صورت تحت بی حسی موضعی انجام می شود. مینی اسکرو به سادگی در محل مناسب پیچانده می شود و بیمار می تواند فعالیت های معمول خود را همان روز از سر بگیرد. بیماران معمولا بعد از جراحی حال خوبی دارند و هرگونه ناراحتی را می توان با داروهای بدون نسخه برطرف نمود. بیمار باید بداند که مینی  اسکرو و بافت لثه اطراف آن باید خیلی تمیز نگه داشته شود. اگر تمیز نگه داشته نشود، لثه می تواند ملتهب شده و ممکن است عفونت رخ دهد. لثه و بافت استخوانی ملتهب و عفونی می توانند موجب تضعیف مینی اسکرو شوند و ممکن است لازم باشد خارج گردد. همچنین یک مینی اسکرو ممکن است در گذر زمان لق شود. به یاد داشته باشید که این یک ایمپلنت موقتی است و در صورت لق شدن نیاز به جایگزینی دارد. مینی اسکروها منجر به نتایج قابل پیش بینی می شوند. آنها با ارتودنتیست اجازه می دهند دندانها را در جهاتی حرکت دهند که تنها ابزارهای روی دندانها قادر نیستند. مینی اسکروها طول درمان را کنترل می کنند و در بیماران هر سنی قابل استفاده هستند. مینی اسکرو ها را می توان در بسیاری از نواحی دهان قرار داد. "من دوسش دارم و فکر می کنم کمک می کنه لبخند من قشنگ تر بشه" و بالاخره اینکه مینی اسکرو ها ممکن است به عنوان بخشی از برنامه ارتودنسی مورد استفاده قرار گیرند و از درمان گرانتر و سخت تر جلوگیری کند. ممکن است بیمار برای فعال کردن دستگاه ارتودنسی و استفاده سریع از مینی اسکرو ارجاع داده شود. برخی بیماران مینی اسکروها را تنها برای بخشی از درمان خود دارند که ممکن است در حدود ۶ ماه باشد. در حالیکه بقیه در کل طول درمان ارتودنسی مینی اسکرو ها را دارند. هنگامی که مینی اسکرو برای مدت درمانی طولانی تری مورد نیاز است ممکن است لازم باشد موقعیت آن عوض شود. وقتی که درمان خاتمه یافت می توان مینی اسکرو ها را خارج کرد (معمولا بدون نیاز به بی حسی موضعی  و یا با استفاده از کرم های بی حسی سطحی). برای اطلاعات بیشتر پرسش های خود را از ارتودنتیست و یا جراح فک و صورت بپرسید.

فواید استفاده از ایمپلنت در درمان ارتودنسی

استفاده از ایمپلنت دندان یا ابزارهای قابل کاشت دیگر در ارتودنسی فواید مهمی دارد:
– به عنوان روشی برای افزایش تثبیت ابزار ارتودنسی
– عدم شکایت بیمار از مشکلات مربوط به استفاده از برخی ابزارهای ناخوشایند ارتودنسی
– کوتاه شدن زمان درمان
– انجام برخی کارهای درمانی که سابقا تصور میشد بدون جراحی امکان پذیر نیست

کار ارتودنسی بالینی بستگی زیادی به مناسب بودن لنگرگاه یا انکوریج دارد. انکوریج به مقاومت بدن در مقابل جا به جایی گفته میشود. قانون سوم نیوتون بیان میدارد که در مقابل هر عملی، عکس العملی وجود دارد که معادل نیروی وارد شده و در خلاف جهت آن است. بنابراین ابزار ارتودنسی طوری طراحی شده است که در مقابل حرکت ناخواسته دندان بتواند مقاومت کند.
پروفیت در مورد برنامه ریزی درمان ارتودنسی میگوید:
“امکان ندارد بتوانیم تنها دندانی را که میخواهیم حرکت دهیم، در نظر بگیریم. نیروی عکس العمل بر تمام قوس دندانی تاثیر میگذارد و باید آن را به دقت آنالیز، ارزیابی و کنترل کرد. یک جنبه مهم درمان ارتودنسی ثابت به حداکثر رساندن حرکت مورد نظر دندان به صورتی است که در عین حال عوارض ناخواسته اعمال نیرو به حداقل برسند.”

برای حرکت دادن دندان، بخشهایی از ساختارهای دهان که در مقابل حرکت مقاومت میکنند و به عنوان لنگرگاه عمل میکنند، برای هل دادن بخشهای دیگری که قرار است حرکت کنند، استفاده میشوند. معمولا بخشی که به عنوان لنگرگاه استفاده میشود، شامل چند دندان است که مساحت سطح ریشه آنها بیشتر از بخشهایی از دندان است که میخواهند حرکت کنند و یا این که از تعداد بیشتری از دندانها به عنوان لنگر استفاده میشود. این مفهوم لنگر در بیشتر موارد ارتودنسی به خصوص در شرایط پیچیده تر مهم است.
در واقع درمان برخی مال اکلوژنها اغلب به واسطه لنگرگاه محدود یا تعیین میشود. روشهای متعددی وجود دارند که متخصص ارتودنسی از آنها برای تقویت مهار استفاده میکند از جمله ابزارهای کمکی مانند هدگیر، کمان عرضی کام (ترانس پالاتال) و ابزارهای دیگر.
بسیاری از این ابزارها برای بیمار راحت نیستند و استفاده از آنها سخت است در نتیجه اغلب نتایج کمتر از حد مورد انتظار است. بنابراین سختی و راحت نبودن ابزارهای ارتودنسی ثابت در نتایج درمان تاثیر گذار است.
اخیرا مفهوم استفاده از ایمپلنت دندان به عنوان لنگرگاهی برای تثبیت، به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفته است.

براکت یک ابزار ارتودنسی ثابت است که برای صاف و مرتب کردن دندانها استفاده میشود و به شما لبخندی زیبا هدیه میکند.
هنگامی که در دوره درمان ارتودنسی با براکت به سر میبرید، از مصرف برخی غذاها که ممکن است به سیم براکتبچسبند و تمیز کردن دهان را سخت کنند باید پرهیز نمایید.
برخی مواد غذایی نیز ممکن است به براکتها صدمه وارد کنند. در مدتی که براکت در دهان دارید باید دائما دندانها و براکتهای خود را با استفاده از روش و ابزار مناسب تمیز کنید.
براکتهای ارتودنسی با نوعی چسب مخصوص به دندانها چسبانده شده اند. این چسب (سمان) طوری طراحی شده است که براکتها و بندها را در مدت احتمالا چند ماهه درمان به دندانها بچسباند.
همین که دندانها صاف و ردیف شدند، براکت و بند خارج شده و چسب نیز از سطح دندانها زدوده میشوند. این چسب طوری طراحی شده که نیروی زیادی برای تمیز کردن چسب از سطح دندانها لازم نباشد چون اگر نیروی زیادی اعمال شود ممکن است به دندانها آسیب وارد کند.

غذاهای سفت مانند نان خشک، آجیل، یخ، کباب دنده و گوشتهای استخوان دار و هویج خام از جمله مواد غذایی هستند که در این دوران باید از مصرف آنها اجتناب کنید.
اگر نوشیدنی خنک میخواهید بنوشید از مصرف یخ پرهیز کنید. این مواد ممکن است چسب دندان را خراب کرده و براکت، بند و سیم ارتودنسی را بشکنند یا جدا کنند که در این صورت باید دوباره به مطب مراجعه کنید تا متخصص ارتودنسی آنها را  سر جای خود قرار داده و بچسباند. مسلما این وضعیت مدت درمان را طولانی تر میکند و شما را به زحمت می اندازد. میتوانید هر زمان که میخواهید میان وعده مصرف کنید اما حتما به نوع میان وعده ای که مصرف میکنید، توجه کنید. از مصرف میان وعده های ترد مانند چیپس، شکلات، کوکی، بیسکوئیت، ذرت بو داده و پفک پرهیز کنید. به جای این مواد غذایی میتوانید از میان وعده های نرمتر و سالمتر مانند ماست کم چرب، پودینگ و بستنی ساده استفاده کنید.

از مصرف غذاهای چسبناک مانند کارامل، شکلات کشی، پاستیل و آدامس نیز باید اجتناب کنید چون ممکن است به براکت چسبیده و آن را از جای خود برانند یا جدا کنند که باز این امر منجر به طولانی تر شدن دوره درمان و زحمت مضاعف شما میشود.
یکی دیگر از غذاهای مضر مصرف غذاهای حاوی قند زیاد است که باعث پوسیدگی دندان میشوند. ابزار ارتودنسی باعث  میشود تمیز کردن دهان و رعایت بهداشت دشوارتر شود چون ساختار براکت مستعد تجمع پلاک در اطراف آن است. این زمینه پوسیدگی دندان را فراهم میکند بنابراین نباید با مصرف مواد قندی به افزایش احتمال پوسیدگی دندان کمک کنید.
غذاهای اسیدی به مینای دندان آسیب وارد میکنند. از آنجایی که براکت تمیز کردن دندانها را دشوار میکند، اسید ناشی از غذاهای اسیدی در نواحی که مسواک به آنها دسترسی ندارد باقی می ماند. اسید مینای دندان را حل میکند و آن را مستعد پوسیدگی دندان میسازد. لیمو و مرکبات دیگر اسیدی هستند و در دوران درمان براکت باید از مصرف آنها خودداری کنید.
غذاهای اسیدی دیگر عبارتند از ترشی جات و نوشیدنیهای گاز دار. اگر به لیموناد خیلی علاقه دارید، بهتر است به جای آب لیمو از شیر یا خامه استفاده کنید.

هدف ارتودنسی همیشه زیبایی دندان نیست

درمان های ارتودنسی همیشه برای ردیف کردن دندان ها و زیبایی نیست. در خیلی موارد انجام دیگر درمان های دندانپزشکی نیازمند آماده سازی ارتودنسی است. این درمان ها بویژه در افراد میانسال یا مسن تر انجام می شود. مهم ترین مثال در این موارد فضاهای اضافی در فک، درمان های جایگزینی مثل ایمپلنت و درمان های مرتبط با صدمات است. در این موارد هدف درمان های ارتودنسی براساس نیاز بیمار طراحی می شود. 

پرداخت اقساطی هزینه درمان

هزینه درمان ارتودنسی بر مبنای پیچیدگی درمان و طول دوره درمان تعریف می شود. نحوه پرداخت در بیشتر مطب های ارتودنسی به صورت اقساط تعریف می شود که در آن یک سوم هزینه به صورت اولیه و بقیه به صورت اقساط ماهانه تعریف می شود. در بیشتر موارد بیمه ها برای این کار هزینه عمده ای پرداخت نمی کنند.

اطمینان از حضور متخصص طی دوره درمان

درمان ارتودنسی، درمان طولانی مدتی است که دوره فعال آن دست کم 1.5 سال است. پس از این دوره برای حفظ نتیجه به دست آمده شما همچنان نیاز به مراجعه دارید؛ بنابراین اطمینان از حضور متخصص ارتودنسی درمان کننده باعث پیشگیری از مشکلات درمان ناتمام و کم شدن هزینه به علت تغییر دکتر می شود، بنابراین در مراجعه به مراکزز و کلینیک هایی که متخصص ارتودنسی به عنوان همکار در آنجا حضور دارد و امکان تغییر وجود دارد هوشیار باشید.

سطح رضایت مندی خود را بسنجید

جزئیات دیگری هم وجود دارد که شما هنگام مراجعه به متخصص ارتودنسی باید مدنظر داشته باشید:

ـ چه کسی خدمات درمانی را در محل درمان به شما ارائه می دهد، خود متخصص یا دستیاران او؟

ـ دکتر هنگام مشاوره چقدر وقت برای شما و برای رفع نگرانی شما ارائه می دهد؟ آیا روش های درمان را خود متخصص برای شما توضیح می دهد یا آن را به همکاران محول می کند؟

ـ فضای محل درمان چه حسی به شما می دهد؟ بهتر است بدانید که شما تا مدتی نیاز به رفت و آمد در آن محل دارید. حسی کلی که از آنجا می گیرید باید مثبت باشد.

ارتودنسی تخصصی

ارتودنسی تخصصی

امروزه وظیفه ارتودنتیست‌ها فقط ردیف کردن دندان‌ها نیست. ایجاد لبخند زیبا، نیازمند توجه به مسائل بسیاری است که یکی از آنها ردیف بودن دندان‌هاست.

متخصص ارتودنسی به جای فکر کردن ساده به این که دندان ها را ردیف کند، باید به ایجاد لبخندی فکر کند که بتواند اعتماد به نفس، جذابیت و از همه مهم تر شادی و خوشحالی بیشتری را برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان فراهم کند. متخصص ارتودنسی باید به این مساله اعتقاد داشته باشد که درمان با ارتودنسی، بتواند سودمندی همیشگی و فرصت های بیشتری برای بیمار فراهم کند.

معاینه کودکان در 7 سالگی

پیشنهاد انجمن های ارتودنسی این است که همه کودکان باید در هفت سالگی از سوی متخصص ارتودنسی معاینه شوند. تشخیص اولیه مشکل ارتودنسی مثل کجی دندان ها، از دست رفتن زود هنگام دندان شیری، پوسیدگی دندان شیری، مشکلات رشدی و انحراف دادن فک در هنگام بستن فک ممکن است منشأ مشکلات شدیدتر در آیندهه باشد. در این موارد کشف مشکل و پیروی از دستورات متخصص ارتودنسی، درمان های بعدی را آسان تر می کند.

مراجعه به متخصص ارتودنسی

توجه داشته باشید، افرادی که فقط درمان ارتودنسی انجام می دهند، همیشه نمی توانند متخصص ارتودنسی باشند؛ همچنان که در تبلیغات و در تابلوها عبارت هایی مثل دندانپزشک، ارتودنسی یا دندانپزشک مختصص ارتودنسی، متخصص دندانپزشکی اطفال، ارتودنسی پیشگیری یا به طور اختصاصی ارتودنسی دیده می شود که هیچ کدام دلیل متخصص ارتودنسی بودن آنها نیست. افراد متخصص واقعی در مهر نظام پزشکی خود کلمه متخصص ارتودنسی را قید کرده و عضو انجمن ارتودنتیست های ایران هستند که در سایت انجمن ارتودنتیست های ایران اسامی آنها قابل مشاهده است.

حتی درباره درمان مشکلات ارتودنسی کودکان دیده می شود که در بسیاری از موارد، مراجعه به دندانپزشک یا متخصص دندانپزشکی اطفال باعث انحراف از درمان درست شده و به جای بهتر شدن درمان باعث پیچیده تر شدن درمان شده است.
در بیشتر موارد، نیاز به مداخله فوری و تجویز دستگاه ارتودنسی نیست، چیزی که همکاران دندانپزشکی اطفال به آن اعتقاد دارند. چیزی که متخصصان ارتودنسی به آن اعتقادد  دارند، این است که فرآیند رشد و تکامل به طور صحیح پیش برود.

درمان مشکلات فکی پیش از سن بلوغ

هرچند درمان ارتودنسی در تمام سنین امکان پذیر است، ولی برخی درمان ها در بعضی سنین بهتر و راحت تر انجام می شود. بهترین فردی که بتواند بهترین زمان را به شما توصیه کند، متخصص ارتودنسی است.
مشکلات فک در کودکان و نوجوانان تا قبل از بلوغ قابل تغییر و هدایت است. بعد از این دوره درمان های استتاری یا ترکیب درمان های ارتودنسی و جراحی فک قابل انجام است.. در بعضی بیماران امکان گسترش قوس فکی برای ایجاد فضای بیشتر وجود دارد. در این موارد درمان زودتر از موعود و درمان دیرهنگام صدمه یکسانی به بیمار وارد می کند؛؛ بنابراین مشاوره متخصص ارتودنسی را در هفت سالگی از دست ندهید.

مراحل ارتودنسی

مراحل ارتودنسی

در این قسمت، مراحل ارتودنسی کودکان، ارتودنسی بزرگسالان، و بارداری که در صورت به کار بردن روش های معمول تر (ارتودنسی ثابت) به کار می روند، شرح داده شده است.

مرحله اول: قرار دادن براکت ها بر روی دندان: هنگامی که بیمار به مطب متخصص ارتودنسی مراجعه می کند، ابتدا یک جلسه مشاوره اولیه برای وی انجام می شود که شامل معاینه اولیه، بررسی سابقه مشکلات دندان و نیز مشاهده عکس رادیولوژی تهیه شده از دندان ها و استخوان فک است. هنگامی که بریس ها بر روی دندان قرار گرفت،، از رترکتور گونه برای واضح و خشک نگه داشتن دندان ها در طول درمان استفاده می شود. به این ترتیب ابتدا دندان ها برای اطمینان از اتصال صحیح براکت ها به آنها، صیقل داده شده و سپس با جریان هوا خشک می گردند.
در ادامه از یک حالت دهنده مخصوص در سطوح جلوی دندان ها برای مدت ۳۰ ثانیه استفاده می شود تا به این ترتیب دندان ها برای چسباندن براکت ها آماده شوند. سپس حالت دهنده پاک شده و دندان ها خشک می شوند و از چسب مخصوص بر روی دندان ها برای بهبود فرآیند باندینگ استفاده می گردد.
در این زمان، چسب مخصوص دندان پزشکی پشت براکت ها قرار گرفته و براکت ها بر روی محل های از پیش تعیین شده بر روی دندان ها قرار می گیرند. هنگامی که براکت ها در محل مناسب قرار گرفت، چسب اضافی از محل پاک می شود و براکت ها با استفاده از یک پرتو قوی در محل خود محکم می شوند. سپس رترکتور از دهان بیمار خارج شده و سیم های ارتودنسی در محل قرار می گیرند.
کل فرآیند باندینگ براکت ها و قرار دادن سیم های ارتودنسی به حدود ۱۰ تا ۲۰ دقیقه زمان نیاز دارد. طول مدت ارتودنسی در کودکان، بزرگسالان و بارداری اغلب با توجه به زمان مورد نیاز برای قرار دادن صحیح لوازم ارتودنسی بر روی دندان ها به منظور درمان مشکلات خاص بیمار تعیین می شود.
هنگامی که بریس های فلزی برای اولین بار در دهان بیمار قرار گرفته و وضعیت آنها تنظیم شد، بیمار کمی با احساس سفتی در دهان خود مواجه می شود که معمولاً می تواند با درد برای حدود چهار تا شش ساعت پس از کامل شدن جلسه درمان همراه شود. این درد نتیجه مستقیم سفت شدن سیم های ارتودنسی قرار داده شده بر رویی دندان ها است. در این زمان بیمار می تواند از داروهای مسکن موجود در داروخانه ها بدون نیاز به نسخه پزشک برای کاهش درد احتمالی خود استفاده نماید. درد بیمار در اینن شرایط احتمالاً با گذشت سه تا پنج روز از تکمیل درمان کاهش پیدا خواهد کرد.

مرحله دوم: جلسات مراجعه به متخصص ارتودنسی: هنگامی که بریس های فلزی در محل خود قرار گرفتند، لازم است بیمار بطور منظم با متخصص ارتودنسی خود ملاقات نماید. دلیل این ملاقات ها به خاطر کشیده شدن و ضعیف شدن گره های الاستیکی نگه دارنده سیم های ارتودنسی در محل، با گذشت زمان می باشد. بدون انجامم اصلاحات لازم، سیم های ارتودنسی در بارداری، بزرگسالان و کودکان قابلیت خود برای وارد کردن فشار مناسب به دندان ها جهت تغییر موقعیت آنها و دستیابی به اهداف درمانی مورد نظر را به تدریج از دست خواهند داد.
در طول جلسه اصلاح وضعیت بریس ها، متخصص ارتودنسی در کودکان، بزرگسالان و بارداری همچنین می تواند وضعیت حرکت دندان ها و بهبود ایجاد شده در آنها را از نزدیکک بررسی نماید. به این ترتیب ممکن است به بیمار پیشنهادات خاص جهت بهبود نتایج نهایی حاصل درمان ارائه شود.
حرکت دندان ها از محل خود حداقل به سه هفته زمان نیاز دارد. این شرایط به معنی این است که جلسات مورد نیاز برای تنظیم بریس ها هر سه تا ده هفته یکبار برگذار خواهد شد. به هر حال امروزه با سیم های ارتودنسی جدید، تعداد جلسات اصلاح و تنظیم بریس کاهش یافته و در واقع مدت زمان ماندگاری نتایج درمان ارتودنسی در کودکان،، بزرگسالان و بارداری افزایش یافته است.
جلسات ملاقات با متخصص ارتودنسی برای تنظیم بریس ها شامل باز کردن گره های رنگی الاستیک است که وظیفه نگه داشتن بریس ها بر روی دندان را بر عهده دارد. علاوهه بر این در طول این جلسات سیم های ارتودنسی باز شده و دندان ها بطور کامل تمیز شده و پاک می شوند. متخصص ارتودنسی در ادامه وضعیت پیشرفت درمان را بررسیی کرده و از سیم های ارتودنسی و بندهای جدید استفاده می کند. در صورتی که بتوان در این زمان از روش های درمان جایگزین استفاده کرد، متخصص ارتودنسی در کودکان،، بزرگسالان و بارداری درباره این روش ها با شما صحبت خواهد کرد. در ادامه از سیم های ارتودنسی و الاستیک های جدید برای ادامه حرکت دندان ها و تداوم شرایط درمانن  استفاده خواهد شد.

مرحله سوم: برداشتن براکت ها: هنگامی که متخصص ارتودنسی کامل شدن دوره درمان را اعلام نماید، بریس های دندان با استفاده از یک فرآیند ساده و به نسبت بدون درد از دهان بیمار خارج خواهد شد. هنگامی که همه براکت ها خارج شدند، چسب های باندینگ باقیمانده با استفاده از یک ابزار مخصوص از روی دندان ها پاک خواهد شد. اینن ابزار مشابه وسیله ای است که برای ترمیم پوسیدگی های دندان استفاده می شود، اما به خاطر اینکه نیازی به حذف ساختارهای دندان در این حالت نیست، درد بیمار در این شرایط در سطح حداقل خواهد بود. پس از اینکه همه چسب های باندینگ پاک شد، لثه ها ممکن است تا حدودی ملتهب شوند، اما این شرایط معمولاً با گذشت چند روز با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن مناسب بر طرف خواهد شد.

مرحله چهارم: مراقبت های پس از ارتودنسی: در حدود یک هفته پس از برداشتن بریس های دندان، یک جلسه ملاقات با متخصص ارتودنسی در کودکان، بزرگسالان و بارداری برای کار گذاشتن پلاک های متحرک برگذار خواهد شد. به هر حال، گاهی اوقات پلاک های متحرک از قبل ساخته شده و در جلسه برداشتن بریس ها، بر روی دندان ها قرار خواهند گرفت.
پلاک های متحرک ابزارهای ارتودنسی خاص هستند که استفاده از آنها پس از تکمیل درمان برای حفظ نتایج ناشی از درمان ارتودنسی در کودکان، بزرگسالان و بارداری لازم وو ضروری است. در طول این مرحله از درمان، دندان ها به نسبت بی ثبات هستند و می بایست برای تکمیل موفقیت آمیز درمان با استفاده از این پلاک ها در محل نگه داشتهه شوند.
پلاک های دندان بطور سفارشی برای دهان بیمار ساخته می شوند. در طول شش ماه اول پس از برداشتن بریس های دندان، لازم است که این پلاک ها در طول بیست و چهار ساعت شبانه روز استفاده شوند. اما پس از گذشت این دوره، استفاده از پلاک های متحرک فقط در طول زمان شب انجام می شود، اما با این وجود در این رابطه لازم است به نظر متخصص ارتودنسی در کودکان، بزرگسالان و بارداری و صلاحدید وی توجه شود.