مرتب کردن دندان

ارتودنسی ثابت,ارتودنسی متحرک,متخصص ردیف کردن دندان,طرح لبخند

مرتب کردن دندان

ارتودنسی ثابت,ارتودنسی متحرک,متخصص ردیف کردن دندان,طرح لبخند

هدف از ارتودنسی ثابت چیست؟

هدف از ارتودنسی ثابت چیست؟

منظور از ارتودنسی ثابت این است که بیمار نمی تواند دستگاه ارتودنسی را از دهان خارج نماید . در دستگاه ارتودنسی ثابت اجزا به صورت نگین هایی برروی دندان چسبانده شده و ثابت می گردند . به این نگین ها براکت می گویند. این روش درمانی برخلاف درمانهای متحرک ، وابسته به همکاری بیمار نمی باشد . طول درمان ارتودنسی ثابت به طور متوسط 2 سال می باشد ولی براساس نوع ناهنجاری بیمار و شدت مشکل می تواند بیشتر هم بشود . بیمار در هنگام دوره درمانی ثابت نباید غذاهایی با قوام سفت مثل ته دیگ ، بلال ، میوه های هسته دار ، زیتون و غیره را استفاده نماید . در غیر این صورت براکت از دندان جدا می شود که می بایست براکت جدیدی برای بیمار چسبانده شود که این امر می تواند باعث طولانی شدن زمان درمان و آسیب به دندان گردد . در این دوره بیمار از نظر بهداشت ، به مراقبت های خاصی نیاز دارد تا از ایجاد تغییر رنگ و پوسیدگی در دندانها جلوگیری به عمل آید .

در درمانهای ارتودنسی ثابت می توان ماهی یک میلیمتر دندان را حرکت داد و این امر در بعضی مقاطع درمانی چندان مشهود نخواهد بود . در بعضی از موارد از بیمار براساس نوع ناهنجاری های فک کشیده می شود . در اینگونه از بیماران در چند جلسه اول حرکت دندانها بخوبی مشهود است و دندانها به جای فضای خالی حرکت داده می شوند که از نظر بیمار به خوبی قابل مشاهده است . بیمار می بایست ماهی یک بار جهت درمان ویزیت شود . در هر جلسه بعد از فعال کردن کش ها ، سیم ها و یا فنرها ممکن است بیمار مقداری درد داشته باشد که به مرور زمان در هفته اول کاهش می یابد . گاهی در بین جلسات معاینه به دلیل حرکت دندانها ممکن است مقداری از انتهای سیم ها از آخرین دندان خارج شود و باعث احساس تیزی و آزار گونه بیمار شود که در این صورت نیاز است بیمار وقت اورژانس گرفته و زودتر از موعد مقرر به مطب مراجعه نماید تا انتهای سیم کوتاه شود .

هدف ارتودنسی ثابت

هدف از ارتودنسی ثابت ، حرکت دندانها در فضای مناسب ، تنظیم دندانهای شلوغ و اصلاح روابط دندانهای دو فک می باشد . در مرحله ارتودنسی ثابت براکت ها بر روی دندانها چسبانده می شوند و یک سیم از بین براکت ها گذرانده می شود که با کش های بسیار ظریف به براکت ها انداخته می شود . این کش ها می توانند سفید و یا رنگی باشند . این کش ها در هر جلسه تعویض می شود ولی سیم ها ممکن است هر جلسه عوض نشود و براکت ها هم تا انتهای دوره درمانی در دهان باقی می مانند . در بعضی از موارد نیاز است که از بیمار دندان کشیده شود که براساس نوع ناهنجاری ، شدت ناهنجاری ، سن مراجعه بیمار ، می تواند هر نوع دندانی باشد که معمولاً آسیاهای کوچک فک بالا و پایین می باشد . اما به عنوان یک قانون هرگز نباید دندانهای نیش کشیده شود حتی اگر کاملاً بیرون زده و یا نهفته باشند مگر شرایط به گونه ای باشد که دندان نیش نهفته در موقعیتی قرار گرفته باشد که امکان حرکت دادن آن وجود نداشته باشد . معمولاً دندانهای آسیای کوچک کشیده می شوند و دندان نیش در فضای مناسب قرار داده می شود . گاهی براساس شرایط موجود ممکن است یک دندان ثنایا از فک پایین در قسمت جلو کشیده شود . فواصل دندانی کشیده شده با رفع شلوغی دندانهای دیگر و یا با عقب بردن دندانهای قدامی فک بالا و پایین پر می شوند. فواصل ایجاد شده در اثر کشیدن دندانها با حرکت سایر دندانها در پایان درمان به طور کامل بسته می شود و بیمار مشکلی از نظر داشتن فضا بین دندانها ، نخواهد داشت . معمولاً بیماران نگران هستند که در صورت کشیده شدن دندانها فضای آنها خالی می ماند اما در صورتی که دستور کشیدن دندان به درستی داده شده باشد این نگرانی بی مورد است . در اثر ارتودنسی ثابت و حرکت دندانها به فضای دندان کشیده شده ، ممکن است فضا برای رویش دندانهای عقل محیا گردد . کشیدن دندان عقل یا مولر سوم باعث مرتب شدن دندانهای جلو نمی شود و از فضای دندان عقل یا مولر سوم نمی توان برای منظم کردن دندانهای نیش یا قدامی استفاده کرد . با توجه به سلامت لثه ها و بافت های نگه دارنده دندانهاُ می توان دندانها را در هر سنی حرکت داد ولی بهتر است که درمان های ارتودنسی ثابت در سن خاصی انجام شود. گرچه با افزایش سن مختصری سرعت حرکت دندانها کاهش می یابد . ولی به عنوان یک قانون کلی بهتر است بیمار قبل از بلوغ ویزیت شود تا بتوان از رشد فکین در جهت رفع ناهنجاری کمک گرفت. به عبارت دیگر بهترین زمان برای شروع درمان یا سن ارتودنسی ثابت می تواند قبل از بلوغ باشد. ارتودنسی ثابت به دلیل پیچیدگی و نیاز به ظرافت کاری بالاتر ، طولانی بودن مدت درمان ، در دوره دندانپزشکی عمومی آموزش داده نمی شود و آموزش آن فقط در دوره تخصصی ارتودنسی انجام می شود . بنابراین بایستی برای درمان با ارتودنسی ثابت فقط به متخصص ارتودنسی مراجعه کرد .

نکات مهم درباره ارتودنسی که شاید ندانید

نکات مهم درباره ارتودنسی که شاید ندانید

ارتودنسی درمانی مختص دوران نوجوانی نیست و بسیاری از بزرگسالان نیز حتی در سنین بالا از این درمان بهره مند می شوند.پس بهتر است ابتدا کمی در مورد دندان ها توضیح دهیم. دندان ها در بسیاری از افراد در زاویه درست و فاصله مناسب از هم رویش نمی کنند. در بعضی افراد دندان ها ممکن است خیلی نزدیک به هم یا روی هم رویش پیدا کنند و بدین ترتیب نامرتب و شلوغ خواهند بود.

نکته بعدی به تفاوت سایز فک و دندان ها برمی گردد، یعنی امکان دارد فک کوچک بوده ولی دندان ها بزرگ باشند که دراین صورت دندان ها شلوغ به نظر می رسند. برعکس این حالت هم باعث می شود، بین دندان ها فاصله ایجاد شود. 

درمواردی مانند، افتادن و از دست دادن زود هنگام دندان های شیری یا دائمی، برخی از انواع مشکلات پزشکی، تصادف و عاداتی مثل مکیدن شصت دست و... هم می تواند منجر به بروز این اختلالات شود. در آخر اینکه افراد زیادی که دچار نامرتبی دندان هستند گاهی با ظاهر خود مشکل دارند. ارتودنسی ثابت به آنها کمک می کند لبخند زیباتری داشته باشند.

ارتودنسی چیست؟
ارتودنسی علم تصحیح روابط نامناسب فک و دندان و جفت و ردیف کردن دندان های نامنظم است. درنهایت، با انجام ارتودنسی مشکلات مربوط به نظم، ترتیب و قرارگیری دندان ها در فک برطرف شده و فرد می تواند با کیفیت بهتری غذا بخورد و از زیبایی بیشتری هنگام صحبت کردن و لبخند زدن برخوردار باشد. 

بهترین زمان ارتودنسی متحرک چه زمانی است؟
زمانی که ساختمان های صورت در حال رشد هستند، ارتودنسی متحرک راحت تر و ساده تر انجام می شود و در زمان کمتری موفقیت بالاتری خواهد داشت. 

سن مناسب در دخترها قبل از ۱۳ سالگی و در پسرها قبل از ۱۵ سالگی است. اگر این زمان سپری شود تصحیح روابط به زمان و انرژی بیشتری نیاز دارد. البته در سنین بالا تر، بیشترین هدف درمان، مرتب کردن دندان ها و در سنین پایین تر بیشترین هدف درمان، رفع اختلالات فکی و تغییر چهره است.

سن بیمار از این نظر اهمیت دارد که به ما نشان می دهد چه امکاناتی برای درمان در اختیار داریم. آیا زمانی برای پیش درمانی در اختیارمان است یا خیر؟ یا اصلا چنین درمان هایی ضروری است؟ آیا از فاکتور رشد می توان کمک گرفت یا خیر؟ تمام جواب ها به سن بیمار ختم می شود؛ به همین دلیل بیماران را از نظر سنی دسته بندی می کنیم. البته فراموش نکنید که تا زمانی که دندان در دهان است می توان این درمان را انجام داد و به قول معروف هیچ وقت دیر نیست.

دوره درمان ارتودنسی ثابت چند سال است؟
درمان به طورمعمول حدودا یک سال ونیم تا ۲سال و نیم طول می کشد، البته به دنبال آن برای حفظ روابط بین دندانی باید تا مدتی از پلاک نگهدارنده استفاده کرد. همانطور که گفته شد، مدت و زمان بستگی به نوع درمان و سن بیمار هم دارد.

درمان های ارتودنسی ثابت به چند صورت است؟
به ۲صورت: ۱. متحرک ۲. ثابت
روش متحرک به طور معمول برای دختران از ۹ تا ۱۰ سالگی و برای پسران از ۱۰ تا ۱۱ سالگی مناسب است. همچنین درمان از طریق روش ثابت برای دختران ۱۲ تا ۱۳ سالگی(به بعد) و برای پسران ۱۲ تا ۱۴ سالگی(به بعد) انجام می شود.

ارتودنسی متحرک چیست؟
از فک بالا و پایین بیمار قالب گرفته شده و پلاک بالا و پایین ساخته می شود. این روش مزیت های خاص خود را دارد؛ از جمله بیمار می تواند هنگام غذا خوردن آن را از دهانش بیرون آورده و بعد از استفاده ازمسواک و نخ دندان دوباره در دهانش بگذارد. این روش برای افرادی که سن کمتری دارند بهتر است، زیرا علاوه بر مشکلات دندانی، می تواند ناهنجاری های فک ها را نیز رفع کند ولی در انجام حرکات دندانی محدودیت دارد.

سن مناسب برای ارتودنسی

سن مناسب برای ارتودنسی

مشکلات ارتودنسی به دو گروه دندانی و فکی طبقه بندی می شوند. هر گروه از این مشکلات خود بر اساس ماهیت و شدت سن خاصی را با عنوان بهترین زمان مداخله می طلبد. بنابر این مطابق با دستور انجمن متخصص ارتودنسی های آمریکا توصیه می گردد کودکان در سن ۷ سالگی مورد معاینه نزد متخصص ارتودنسی قرار گیرند تا در صورت مشاهده هر گونه انحراف در مسر رشد و تکامل دندانی فکی برای درمان مقتضی در سن مناسب اقدام شود. 
همانند دیگر رشته های پزشکی در ارتودنسی هم درمان های پیشگیرانه می توانند ضمن کاهش هزینه و طول مدت درمان فعال بر کیفیت نتیجه بدست آمده بیفزایند. خوشبختانه امروزه بسیاری از ناهنجاری های فک در سنین قبل از بلوغ قابل درمان و یا کنترل هستند. 
بهترین سن ارتودنسی ثابت بین ۱۲ تا ۱۵ سالگی همزمان با تکمیل رویش دندانهای دائمی و تکامل کافی ریشه این دندانها می باشد. با این حال اگر بیماری به هر دلیل در زمان مناسب درمان صحیح را دریافت نکرده باشد حتی در سنین بالا و بعد از بلوغ جنسی هم آلترناتیو های درمانی متعددی جهت رفع مشکلات ارتودنسی وجود دارد. جهت مشکلات دندانی در بزرگسالی به شرط برقراری سلامت استخوان و لثه و بهداشت دهان همچنان امکان انجام ارتودنسی ثابت وجود دارد. جهت ناهنجاری های اسکلتی هم می توان از درمان های ارتودنسی جبرانی (کاموفلاژ) و ارتودنسی توأم با جراحی فک کمک گرفت.

ارتودنسی دیمون

ارتودنسی دیمون

سیر تکاملی ارتودنسی دیمون

براکت دیمون اولین نوع براکت با مکانیسم قفل شونده فلزی نبوده است و ایده کاربرد این مکانیسم به چند دهه قبل بر می گردد. از ابتدا مهمترین چالش براکتهای سلف لیگیت هزینه بالای تولید و شکنندگی مکانیسم قفل شونده مینیاتوری بود که مانع کاربرد وسیع و عرضه تجاری این سیستمها می گردید. تا اینکه با پیشرفت تکنولوژی و علم مهندسی مواد این نقیصه ها برطرف گردید و طی دو دهه اخیر سه سیستم اسپید (Speed) اینو ویشن (In-Ovation) و دیمون با موفقیت به بازار عرضه گشته و طی زمان تکامل یافتند. در این بین شرکت Ormco توانست با بهره گیری از یک سیستم آموزشی وسیع برای متخصصین ارتودنسی در سراسر دنیا و سرمایه گذاری وسیع سیستم ارتودنسی دیمون را توسعه داده و گوی سبقت را از رقبای تجاری برباید. در حال حاضر دو سیستم دیمون کیو  (Damon Q) و دیمون کلیر یا شفاف (Damon Clear) آخرین انواع ارایه شده هستند.

آنچه امروزه روش جدید ارتودنسی گفته شده و تبلیغ می گردد در حقیقت روش جدید ارتودنسی نیست و می توان گفت ارتودنسی با ابزار و تکنولوژی جدید است که مزایا و معایب خاص خود را می تواند داشته باشد. برخی از این مزایا و معایب تاکنون به روشهای علمی اثبات نشده اند.

مزایای ارتودنسی دیمون

  • اعمال نیروی کمتر و متوازن تر بر دندانها

    اصطکاک کمتر سیم و براکت که پیش تر از آن صحبت شد و نیز کاربرد سیم های ارتودنسی بسیار پیشرفته ( به لحاظ متالوژی آلیاژ سیم) باعث توزیع بهتر نیرو بر دندانهای نا منظم می گردد. این برتری توسط مطالعات علمی و شواهد آزمایشگاهی به تایید رسیده است. می توان انتظار داشت نیروی کمتر و متوازن تر علاوه بر حفظ سلامت دندان و نسوج مرتبط با آن درد و ناراحتی کمتری ایجاد نماید. هرچند درد در حین درمان معمولا در برخی از بیماران در سنین بالاتر تجربه می شود و معمولا محدود به چند روز آغازین درمان است.

  • سرعت درمان ارتودنسی

    همواره یکی از نگرانیهای بیماران ارتودنسی طول درمان بوده از این رو گاهی برخی از تبلیغات با هدف قرار دادن این نگرانی و تبلیغ ارتودنسی سریع و یا حتی ارتودنسی یک روزه ! سعی در جذب نظر بیماران داشته اند( مصاحبه دکتر شیروانی در خصوص تبلیغات فریبنده را از اینجا مطالعه نمایید). در ارتودنسی دیمون ادعا می شود نیروی متوازن و مطلوب باعث حرکت سریعتر دندانی شده و طول کلی مدت زمان درمان را می کاهد. این ادعا هنوز توسط مطالعات دقیق علمی به اثبات نرسیده است. به لحاظ تکنیکی در ارتودنسی دیمون مراحل آخر درمان مشکل تر و کندتر از روشهای معمول است و چنانچه بپذیریم که سرعت اولیه حرکت دندانی در ارتودنسی دیمون بیشتر است سرعت کمتر در مراحل آخر درمان باعث می شود که طول مدت کلی درمان تفاوت قابل ملاحظه ای نداشته باشد.

  • جلسات درمانی کوتاهتر و با فاصله زمانی بیشتر

    به دلیل ماهیت سیم های به کار رفته در سیستم دیمون این امکان وجود دارد که در اغلب جلسات فاصله بین دو ویزیت که در حالت عادی یک ماه است به دو ماه افزایش یافته و بیمار پس از دو ماه برای ویزیت بعدی مراجعه نماید. در صورتی که بنا به دلایلی از قبیل فاصله زیاد محل تحصیل یا محل زندگی با مطب ارتودنسی امکان معاینه ماهانه وجود نداشته باشد این امکان مزیت خوبی محسوب می گردد هرچند که در مراحل آخر درمان و تنظیم جزییات معاینات ماهانه و حتی با فاصله کمتر ممکن است لازم باشد. اغلب متخصص ارتودنسی و از جمله اینجانب ترجیح می دهند که برای کنترل بهتر شرایط درمان بیمار ماهانه و منظم تحت نظر باشد.
    به دلیل عدم نیاز به کاربرد اورینگ گفته می شود که جلسات درمانی نیز کوتاهتر خواهند بود که این تفاوت ناچیز بوده و مزیتی محسوب نمی گردد.

  • ارتودنسی بدون کشیدن

    همواره یکی از پر حجم ترین تبلیغات سیستم دیمون، ارتودنسی بدون کشیدن دندان است. حتی سازندگان و مدرسین بین المللی ارتودنسی دیمون نیز چنین ادعایی ندارند. در ارتودنسی کشیدن دندان دایمی و یا ارتودنسی بدون کشیدن دندان دایمی همواره یک مساله چالش برانگیز بوده است. می توان گفت که در بخشی از بیماران عدم نیاز به کشیدن دندان و یا نیاز به کشیدن کاملا مشخص است و بین متخصصان اختلاف نظر وجود ندارد. اما در عده ای از بیماران که بدانها بیماران مرزی ( مرز ارتودنسی بدون کشیدن دندان و یا ارتودنسی با کشیدن دندان ) می گوییم ممکن است اختلاف نظر هایی بین متخصصان ارتودنسی وجود داشته باشد و در حقیقت هر دو روش، ارتودنسی بدون کشیدن دندان و یا ارتودنسی با کشیدن، مزایا و معایب خاص خود را خواهند داشت. در این مواقع یک راه علمی و توصیه شده موکول کردن تصمیم به پس از طی مراحل اولیه درمان است تا با ارزیابی حرکت دندانی بیمار و اثرات آن بر صورت بیمار تصمیم نهایی اتخاذ گردد. در این شرایط می توان گفت که ارتودنسی دیمون ‘ احتمال انجام درمان در بیماران مرزی را افزایش می دهد‘.

  • ارتودنسی بدون جراحی

    یکی دیگر از ادعاهای سیستم دیمون کاهش نیاز به جراحی است که این ادعا به تایید منابع علمی نرسیده است. مطالعه علمی نیازمند در نظر گرفتن کلیه موارد موفق و نا موفق درمان است و به صرف ارایه نتایج درمانهای موفق نمی توان نتیجه گیری علمی و مورد قبولی داشت.

  • بهداشت بهتر بیمار در ارتودنسی دیمون
    یکی دیگر از مزایای براکت های سلف لیگیت و از جمله سیستم دیمون بهداشت بهتر دهان و دندان هاست. در براکتهای معمول که از اورینگ برای نگهداری سیم استفاده می شود تجمع میکروبی بر روی اورینگها بیشتر است حال آنکه در براکتهای سلف لیگیتینگ از جمله دیمون تمیز کردن براکت تمام فلزی و صیقل یافته بهتر انجام می گردد.

معایب ارتودنسی دیمون

  • هزینه ارتودنسی دیمون
    بزرگترین عیب این سیستم را می توان هزینه بالای براکتها و سیم های ارتودنسی دیمون دانست که چندین برابر روشهای رایج است. تنوع براکتها و سیمهای به کار رفته باعث می شود که هزینه زیادی به بیمار تحمیل گردد. بهه نظر می رسد در آینده با وجود رقابتهای تجاری و ارتقای تکنولوژی به طور نسبی این هزینه ها کاهش یابد.
  • ضعف سیستم دیمون در برخی از حرکات دندانی
    به دلیل طراحی خاص براکت در برخی از حرکات دندانی و از جمله مراحل نهایی درمان سیستم ممکن است ضعیف تر از موارد مشایه عمل نماید.
  • نتایج نازیبا در برخی از موارد
    اصرار بیمار ار نکشیدن دندان گاه باعث می گردد که با توجه به امکان بیشتر درمان ارتودنسی بدون کشیدن دندان در این سیستم بیمار با صرف هزینه بالا ارتودنسی به روش دیمون را انتخاب کند. امکان گسترش زیاد قوسهای دندانی جهت تامین فضا در این روش ممکن است با نازیبایی لبخند بیمار همراه شود. این مساله یک سکه دورو است و روی دیگر سکه آن است که در برخی از بیماران مرزی ارتودنسی بدون کشیدن دندان نتایج زیباتری خواهد داشت. توصیه نگارنده اعتماد به پزشک معالج و عدم اصرار بر ارتودنسی بدون کشیدن دندان است. متخصص ارتودنسی چنانچه کشیدن دندان را توصیه می کند این پیشنهاد بر مبنای علم و تجربه است و تغییر تصمیم بیمار در انتهای درمان درمان را پرخطر و پر هزینه خواهد کرد.

چگونگی روش ارتودنسی لینگوال (زبانی)

چگونگی روش ارتودنسی لینگوال (زبانی)

در اولین جلسه ملاقات با متخصص ارتودنسی برای استفاده از بریس های لینگوال از دندان های بیمار قالب تهیه می شود. این قالب در ادامه برای آزمایشگاه دندان ارسال شده و طراحی بریس با استفاده از نرم افزار CAD/CAM تهیه شده و تکنولوژی نمونه سازی اصلی به این منظور به کار می روند. در ادامه سیم های لازم، ساخته شده و با تکنولوژی روباتیک خم می شوند. این فرآیند به حدود ۶ هفته زمان نیاز دارد. پس از کامل شدن این فرآیند، بریس های ارتودنسی لینگوال با استفاده از یک فرآیند دقیق به دندان ها چسبانده می شوند. پس از این کار، لازم است بیمار بطور منظم با متخصص ارتودنسی ملاقات کرده تا فرآیند بهبود وضعیت دندان های بیمار تحت نظارت باشد.

مزایا و معایب

در کنار نامرئی بودن، ارتودنسی لینگوال دارای مزایای دیگر نیز هستند. اول اینکه، مزایا و قابلیت های این نوع بریس برای ایجاد تغییرات پیچیده در وضعیت دندان ها همچون اصلاح چرخشی، تغییر در ارتفاع دندان ها، و بستن فضاهای بین دندان ها بسیار بیشتر است. علاوه بر این، حتی اگر بهداشت دهان بیمار در حالت ایده آل حفظ نشود، هر گونه تغییر رنگ در این بریس ها (ایجاد لکه های سفید) در داخل دندان ها بوده و برای سایرین قابل مشاهده نخواهد بود.

همانطور که ممکن است شما بدانید، ارتودنسی لینگوال همچنین دارای مشکلات خاص خود در ناحیه داخل دندان ها هستند. در واقع عادت کردن به قرار گرفتن این بریس ها در کنار زبان به چند هفته زمان نیاز دارد. براکت ها و سیم های بریس معمولاً باعث ایجاد احساس نا همواری در زمان شروع استفاده از بریس می شود که می تواند بر وضعیت صحبت کردن فرد نیز برای یک مدت مشخص تاثیرگذار باشد. علاوه بر این، تمیز کردن ارتودنسی لینگوال دشوار است. در حقیقت، در صورتی که شما مشکلات پریودنتال داشته باشید، بریس های داخلی ممکن است باعث تشدید این شرایط شوند. استفاده از ارتودنسی نامرئی همچنین برای بیمارانی که عاج دندان آنها کوتاه است، امکان پذیر نیست. به هر حال، متخصص ارتودنسی می تواند مناسب بودن بریس های نامرئی را برای شرایط خاص دندان های بیمار در جلسه ملاقات با وی از طریق انجام معاینه  های لازم مشخص نماید.

کار گذاشتن ارتودنسی لینگوال همچنین می تواند برای متخصص ارتودنسی و پرسنل وی دشوار باشد، همچنین به این منظور فشار زیادی به ناحیه داخلی دندان ها وارد می شود. فاصله بین دندان ها در ناحیه داخل آنها کوچکتر است و به همین خاطر کار گذاشتن ارتودنسی لینگوال نیازمند استفاده از سیم های کوچک تر و سبک تر می باشد. این شرایط می تواند مدت زمان لازم برای درمان بیمار را در مقایسه با شرایطی که از بریس های سنتی استفاده می شود، افزایش دهد. کار کردن بر روی فضای داخلی دندان ها و پشت آنها همچنین نیازمند باقی ماندن بیمار به مدت طولانی تر در هر جلسه درمانی است.

هزینه و قیمت

یکی از بزرگترین فاکتورهای تاثیرگذار بر هزینه ارتودنسی لینگوال هزینه مواد اولیه استفاده شده در این نوع بریس ها است. امروزه بیشتر از بریس های فلزی برای بیمار استفاده می شود و این نوع بریس ها می تواند هزینه درمان ارتودنسی را کاهش دهد. علاوه بر این، لزوم استفاده از تکنولوژی CAD/CAM باعث افزایش هزینه ارتودنسی در مقایسه با ارتودنسی خارجی می شود. اصلاحات دقیق، زمان درمان طولانی، و هزینه بالای ابزارهای جانبی مورد نیاز به معنی بالاتر بودن هزینه استفاده از ارتودنسی لینگوال در مقایسه با بریس های عادی ارتودنسی ثابت است.