چرا و چه مدت باید از پلاک متحرک استفاده شود؟

دندان های انسان بر روی استخوان های فک قرار دارند. هنگامی که فرد از روش های درمان ارتودنسی ثابت دندان استفاده می کند، دندان ها با فشار (از طریق بریس ها و سیم ها یا تراز کننده ها) به سمت موقعیت جدید حرکت داده می شوند. به منظور حرکت دادن دندان ها به موقعیت جدید، لازم است استخوان در یک طرف دندان برداشته شده یا نرم شود (به این شرایط در اصلاح وا جذب گفته می شود). به این ترتیب اگر یک دندان از جلوی دهان حرکت داده و به سمت عقب برده شود، استخوان پشت دندان محو شده یا در اصطلاح تخصصی وا جذب می شود.

هنگامی که دندان در موقعیت جدید قرار گرفت، استخوان جدید اطراف دندان را احاطه کرده و به تثبیت دندان در محل جدید کمک موثر می نماید. این فرآیند تشکیل استخوان جدید در اطراف دندان معمولاً به ۹ تا ۱۲ ماه زمان نیاز دارد.

در طول این دوره، لازم است بیمار از ارتودنسی متحرک برای تثبیت دندان ها در محل جدید تا زمان تشکیل استخوان جدید در اطراف دندان استفاده نماید. بنابراین، لازم است بیمار به مدت ۱۲ ماه از ارتودنسی متحرک بطور منظم استفاده کند. با این وجود هنوز ممکن است بعضی افراد نیاز به استفاده از این پلاک ارتودنسی متحرک پس از گذشت ۱۲ ماه از تکمیل دوره درمان خود داشته باشند. این شرایط به بیولوژی دندان بیمار بستگی داشته و علت آن در ادامه توضیح داده خواهد شد.

پس از ۱۲ ماه استفاده مداوم از ارتودنسی متحرک، اغلب به بیمار پیشنهاد می شود از این پلاک ها در طول شب برای ۳ تا ۵ مرتبه در هفته برای تمام مدت عمر استفاده کند. علت پیشنهاد انجام این کار به بیمار به خاطر اینست که با استفاده از این پلاک ها فرآیند انتقال و جابجایی دندان ها به سمت جلو و عقب با افزایش سن متوقف شده یا آهسته می شود.

این حرکت به آهستگی اتفاق افتاده و معمولاً در طول ده ها سال در فرد بیمار مشاهده می گردد. به هر حال، با استفاده مداوم و مستمر پلاک های متحرک، امکان جلوگیری یا آهسته کردن این فرآیند وجود دارد.

انواع ارتودنسی متحرک

ارتودنسی متحرک هاولی: این نوع پلاک ها متحرک بوده و به دندان ها قفل می شوند. این پلاک ها از ماده پلاستیکی سخت برای پوشاندن سطح داخلی دندان ها و نیز یک سیم در جلوی دندان ها برای نگه داشتن دندان در محل تشکیل شده اند. استفاده از این پلاک ها معمولاً برای بیمارانی توصیه می شود که در طول ارتودنسی فک آنها گشاد شده باشد. این نوع پلاک بسیار با دوام است.

 
ارتودنسی متحرک وکیوفرم: پلاک های متحرک وکیوفرم یا «نامرئی» پلاک هایی هستند که تمام دندان ها را با یک پلاستیک شفاف می پوشانند. به این علت به این نوع پلاک ها وکیوفرم گفته می شود که در هنگام ساخت آنها از یک سیستم وکیوم برای مکش پلاستیک به قالب دندان ها استفاده می شود. این نوع پلاک ها از بهترین ابزارهای قابل استفاده برای بستن فضای بین دندان ها هستند و برای اهداف زیبایی مناسب می باشند. به خاطر پلاستیک نازک و زیبای بکار رفته در این پلاک ها، سرعت از بین رفتن این پلاک ها در مقایسه با سایر پلاک ها بیشتر است و لازم است بیمار به دفعات بیشتر این پلاک ها را جایگزین نماید. در اصطلاح به این نوع پلاک ها «ارتوتان» گفته می شود

 
ارتودنسی ثابت/ دائمی: پلاک های ثابت یا دائمی از سیم های سفارشی که در پشت دندان های جلو قرار می گیرند، تشکیل می شوند. پلاک های ارتودنسی ثابت در مقایسه با سایر پلاک ها کوچکتر هستند. در این حالت از سیم برای نگه داشتن پلاک بر روی سطح دندان استفاده شده و اتصال آنها به دندان با یک چسب کامپوزیت مخصوص امکان پذیر می شود. به این ترتیب ساختار دندان به هیچ وجه آسیب نمی بیند.

این نوع پلاک ها برای حفظ موقعیت دندان های پیشین در پایان دوره درمان عالی هستند. در این حالت بیمار می بایست در مسواک زدن با مسواک مخصوص ارتودنسی و کشیدن نخ بین دندان ها دقت زیاد نماید تا به این ترتیب از ایجاد مشکلات بعدی برای دندان ها پیشگیری شود.

نحوه استفاده و مراقبت از ارتودنسی متحرک

در هنگام استفاده از ارتودنسی متحرک به نکات زیر توجه داشته باشید:

•    پلاک دندان را در طول مدت ۲۴ ساعت شبانه روز به غیر از زمان خوردن غذا، مسواک زدن دندان ها با مسواک ارتودنسی، و انجام فعالیت های ورزشی دارای تماس مستقیم استفاده نمایید. در هنگام شنا کردن نیز نباید از پلاک استفاده شود!

•    هنگامی که پلاک در دهان قرار ندارد، لازم است آن را در محل مناسب نگهداری کنید. هیچ گاه پلاک را در دستمال یا حوله کاغذی نپیچید یا آن را در جیب خود قرار ندهید. پلاک دندان بسیار شکننده است و قیمت آن به نسبت گران می باشد.

•    پلاک دندان را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید، زیرا کودکان و حیوانات خانگی فکر می کنند پلاک دندان اسباب بازی است. در واقع بسیاری از بیماران با مشکل خراب شدن پلاک دندان توسط سگ ها یا گربه های خانگی خود مواجه می شوند. این حیوانات به بوی پلاک حساس بوده و به طرف آن جذب می شوند. در صورتی که پلاک دچار شکستگی شده، گم شده یا خم گردد، لطفاً با مطب دندان پزشک یا متخصص ارتودنسی خود در طول ساعت های کار تماس گرفته و برای ملاقات با وی وقت بگیرید.

•    در هنگام مسواک زدن دندان ها، سعی کنید پلاک های دندان را با مسواک و خمیر دندان شستشو دهید. هیچ گاه از آب گرم یا آب جوش برای تمیز کردن پلاک دندان استفاده نکنید. انجام این کار می تواند باعث وارد شدن آسیب به پلاک شده و قرارگیری مناسب پلاک در دهان شما را تحت تاثیر قرار دهد.

•    هفته ای یک بار (یا در زمان های لازم) پلاک دندان را در محلول تمیز کننده غوطه ور نمایید. انجام این کار می تواند باعث پاک شدن جرم و آلودگی از روی پلاک شود. علاوه بر این برای این کار می توان از سرکه سفید نیز استفاده کرد. در واقع سرکه سفید می تواند عملکردی شبیه به محلول های تمیز کننده داشته و ارزان تر نیز باشد. دستور العمل های ارائه شده بر روی جعبه پلاک را به دقت رعایت کرده و از دهان شویه با آب یا محلول شستشوی دهان در این رابطه استفاده نمایید. توجه داشته باشید محلول های تمیز کننده و سرکه مزه مناسبی برای استفاده به عنوان دهان شویه ندارند.

•    برای دو یا سه روز اول استفاده از پلاک، احتمالاً بیمار با ترشح بیش از حد بزاق دهان مواجه می شود. هنگامی که دهان وضعیت خود را با شرایط پلاک تطبیق داد، ترشح بزاق به حالت باز خواهد گشت. وضعیت صحبت کردن فرد نیز پس از گذشت دو یا سه روز حالت عادی پیدا خواهد کرد. خواندن مطالب با صدای بلند برای خود می تواند به تسریع فرآیند عادی شدن صحبت کردن شما کمک موثر نماید.

•    لطفاً برای خارج کردن و جایگزین کردن ارتودنسی متحرک دهان به نکات و راهنمایی های پزشک معالج خود توجه نمایید. از بازی کردن با پلاک در دهان یا خارج کردن آن از محل خود خودداری نمایید. انجام این کار می تواند به تدریج باعث خراب شدن پلاک یا شکستن آن شود.

•    ارتودنسی متحرک را در هنگام غذا خوردن از دهان خارج کنید.

•    به خاطر داشته باشید قبل از مسواک زدن پلاک را از دهان خارج کنید و قبل از باز گرداندن ارتودنسی متحرک به دهان نیز مسواک بزنید.

•    در صورتی که با مشکل در صحبت کردن هنگام استفاده از بریس مواجه شدید، فقط سعی کنید با تمرین کردن این مشکل را بر طرف نمایید! به این منظور می توانید با صدای بلند با تلفن صحبت کرده یا برای خود با صدای بلند در هنگام استفاده از پلاک آواز بخوانید!

•    مراقب ارتودنسی متحرک خود باشید، زیرا پلاک به سادگی شکسته می شود. در صورتی که پلاک بطور تصادفی شکسته شد، با پزشک در این رابطه تماس بگیرید.

•    در صورتی که تصور می کنید پلاک دندان شما نیاز به اصلاح دارد، با متخصص ارتودنسی ملاقات کرده و هیچ گاه خودتان پلاک را دستکاری نکنید.

•    همواره پلاک خود را در هنگام ملاقات با متخصص ارتودنسی به همراه داشته باشید.

•    در هنگام شنا کردن پلاک خود را از دهان خارج کنید.

•    پلاک خود را در آب جوش یا گرم برای تمیز کردن قرار ندهید. انجام این کار می تواند باعث ذوب شدن پلاک شود! علاوه بر این، پلاک خود را از داشبورد گرم اتومبیل دور نگه دارید.

ارتودنسی ثابت یا متحرک؟

● ارتودنسی ثابت

این دستگاه ها همان سیم ها و براکت هایی است که روی تک تک دندان ها نصب می شوند. یک دستگاه ارتودنسی ثابت از قطعاتی به نام براکت که به طور مستقیم به دندان ها چسبانده می شوند و سیم در داخل آنها گذاشته می شود، تشکیل شده اند. ارتودنسی ثابت کنترل بهتری بر حرکات دندانی دارند چون نیرویی که بر دندان ها وارد می کنند، به طور دقیق کنترل شده است و به تدریج و به آرامی دندان ها را به موقعیت صحیح هدایت می کنند. به طور معمول نیرویی که به وسیله ارتودنسی ثابت بر دندان ها وارد می شود، نیرویی سبک است. اشکال اصلی آنها این است که چون در دهان ثابت هستند، نمی توان برای تمیز کردن آنها را از دهان خارج کرد. به علاوه موجب گیر کردن موادغذایی در اطراف سیم ها و براکت ها شد. اگر این خرده های غذایی به خوبی برداشته و تمیز نشوند، به زودی موجب پوسیدگی دندان ها می شوند. بنابراین اگر متخصص ارتودنسی برای شما این دستگاه ها را تجویز کرد باید خودتان را برای مسواک زدن دقیق و رعایت بهداشت دهان، چند برابر بیشتر از آنچه پیش از این انجام می دادید، آماده کنید.
● ارتودنسی متحرک

ارتودنسی متحرک از سیم و مواد پلاستیکی (آگریل) ساخته می شوند. شما می توانید خودتان آن را دهانتان بگذارید و هر وقت خواستید از دهانتان خارج کنید. بعضی از آنها به طور هم زمان دندان های فک بالا و پایین را در برمی گیرند. متخصص ارتودنسی اغلب به شما خواهد گفت فقط برای غذا خوردن و شستشو این پلاک ها را از دهانتان خارج کنید و در بقیه ساعات روز آن را در دهانتان نگه دارید تا نیروی کافی را به دندان ها و فک تان وارد کنند. فراموش نکنید که شما در صورتی نتیجه مطلوبی از درمان خود با این وسایل خواهید گرفت که به طور دقیق در استفاده از آن با متخصص ردیف کردن دندان همکاری کنید و پلاک را درست و به میزان کافی در طول روز در دهانتان نگه دارید، چیزی که خیلی از کودکان به بهانه خجالت، بازی، راحتی و.. از آن طفره می روند و دور از چشم والدین شان آن را استفاده نکرده و یا فقط در زمانی که در خانه هستند، از پلاک استفاده می کنند که نتایج درمان را مختل می کند. مزیت عمده این ارتودنسی متحرک این است که شما می توانید آن را برای شستشو و تمیز کردن از دهانتان خارج کنید.

● ارتودنسی متحرک برای چه کسانی لازم است؟
پلاک های ارتودنسی متحرک برای درمان ناهنجاری های ساده فک و صورت و دندان ها استفاده می شوند. جایی که فقط لازم است دندان ها اندکی مرتب شوند و به جابه جایی کاملی نیاز ندارند. به طور مثال ممکن است دندان های جلویی فک بالای شما اندکی بیرون زده باشد و می توان با این پلاک ها زاویه دندان ها را تغییر داد و آنها را مرتب کرد. برای استفاده از این پلاک ها به طور معمول می توانید به متخصص ارتودنسی عمومی مراجعه کنید.

هنگامی که درمان ارتودنسی دندان های شما به پایان رسید، باید به دندان ها فرصت داد تا در موقعیت جدید تثبیت شوند. در این زمان متخصص ردیف کردن دندان یک پلاک متحرک را برایتان تجویز خواهد کرد که باید چند ماه از آن استفاده کنید. این ارتودنسی متحرک، دندان ها را در موقعیت جدید حفظ می کند تا الیاف لثه ای و استخوان کافی در اطراف ریشه شان تشکیل شود و در موقعیت جدید تثیبیت شوند.

● وقتی عضله ها یاری می کنند


یکی دیگر از کاربردهای دستگاه های ارتودنسی متحرک، پیش از بلوغ و در دوران رشد است. در این دوران می توان از نیروی عضلات سر و صورت و گردن برای هدایت فک و دندان ها در موقعیت صحیح استفاده کرد. این دستگاه ها اغلب شامل پلاکی داخل دهان هستند که گاهی به وسیله کش ها و حلقه هایی روی صورت، سر و گردن تکیه دارند. استفاده از این دستگاه ها برای پسر بچه های شیطان باید با دقت و کنترل خاصی انجام شود تا خطر آسیب و پارگی پوست صورت از بین برود.

● ارتودنسی ثابت برای چه کسانی لازم است؟

سیم ها و براکت و نیز سایر دستگاه های ارتودنسی ثابت ، برای حرکات پیچیده تر دندانی و بیشتر برای کسانی که دوران بلوغ را سپری کرده اند، استفاده می شوند. این دستگاه ها می توانند با اعمال نیرو به یک دندان آن را از یک محل به محل دیگری در قوس فکی حرکت دهند. این یک حرکت پیچیده دندانی است. همچنین اگر شما در سنین بزرگسالی به فکر مرتب کردن دندان هایتان افتاده اید، باید خودتان را برای ارتودنسی ثابت آماده کنید. اگر دندان های شما چرخش غیرطبیعی پیدا کرده اند و یا نیاز است کمتر و یا بیشتر در استخوان فک فرو رفته و یا بیرون آورده شوند، باید روی این نوع ارتودنسی حساب کنید. برای انجام این درمان ارتودنسی، باید حتما به متخصص ارتودنسی مراجعه کنید.

 

عوارض ارتودنسی چیست؟

بیمارانی که متقاضی درمان ارتودنسی هستند باید بهداشت بسیارخوبی داشته باشند، چون در شرایط قرارگیری پلاک‌های متحرک و به‌خصوص براکت و سیم‌های ثابت رعایت بهداشت دهان مشکل‌تر می‌شود و اگر بیمار دقت و تمرکز کافی در رعایت بهداشت خود نداشته باشد، دندان‌ها زیر براکت و سیم‌های ارتودنسی متحرک به‌سرعت دچار پوسیدگی می‌شوند. مشکل بعدی احتمال برگشت درمان است . به‌اصطلاح «برگشت» بخشی جدایی‌ناپذیر از درمان ارتودنسی است. این وضعیت درصورتی که بیمار دستور متخصص ارتودنسی را برای استفاده منظم از پلاک‌های نگهدارنده بعد از درمان ثابت نادیده بگیرد یا در بیمارانی که توسط دندانپزشک غیر متخصص ارتودنسی درمان شده‌اند، مشاهده می‌شود .

فواید ارتودنسی چیست ؟

منظم‌شدن دندان‌ها به تمیز کردن آنها نیز کمک خواهد کرد .

1 . ارتودنسی طول عمر دندان‌ها را افزایش می‌دهد.مرتب کردن دندان‌ها موجب قرار گرفتن آنها در موقعیت مطلوب داخل فک می‌شود که نتیجه آن پخش متوازن نیرو در تمام جهات و کاهش فشار روی ریشه دندان‌ها است. از طرف دیگر منظم‌شدن دندان‌ها به تمیز کردن آنها نیز کمک خواهد کرد.

2. ارتودنسی ثابت موجب برطرف کردن مشکلات گوارشی می‌شود.در حالت عادی هر دندان بالا با دو دندان پایین در تماس است. چنانچه در بیماری این وضعیت دندان‌ وجود نداشته باشد غذا به خوبی آسیاب نشده و هضم غذا و در نتیجه گوارش آن با مشکل روبه‌رو می‌شود. درمان ارتودنسی ثابت، باعث ایجاد تماس‌های مناسب و در نتیجه افزایش تاثیر جویدن خواهد شد.
3.ارتودنسی ثابت باعث درمان مشکلات عضلانی هم می‌شود.افرادی که بیشتر فعالیت خود را با دست راست انجام می‌دهند عضلات قوی‌تر با حجم بزرگ‌تر نسبت به دست چپ دارند اما چون دست‌ها زیر لباس قرار می‌گیرند تاثیر زیاد و قابل‌توجهی در بیننده به وجود نمی‌آورند. حال اگر شخصی به دلایل مختلف مانند عادت کردن یا کوچک بودن فک و... با دندان‌‌های یک طرف غذا بخورد، به مرور زمان عضلات یک طرف از طرف دیگر بزرگ‌تر و صورت وی نامتقارن می‌شود و چون در برخوردهای اجتماعی صورت اولین قسمتی است که مورد توجه قرار می‌گیرد، باید حتما نسبت به رفع این مشکل اقدام کرد. البته مشکلات عضلانی زیادی در سیستم جونده شناخته شده‌اند که با روش‌های ارتودنسی قابل درمان هستند.

مراقبت های لازم در زمان ارتودنسی

 تغذیه در ارتودنسی ثابت: در طول دوره درمان ارتودنسی، می توان مجموعه ای از مواد غذایی متنوع را مصرف کرد. به هر حال، برخی از انواع مواد غذایی می توانند باعث وارد شدن آسیب و صدمه به براکت ها و سیم های ارتودنسی ثابت شوند. هنگامی که این اجزا دچار آسیب شوند، در نتیجه این شرایط بیمار با ناراحتی، حرکت ناخواسته دندان، نیاز به برگزاری جلسات درمانی اضافی در مطب متخصص ارتودنسی، و افزایش طول مدت درمان مواجه می شود. به خاطر داشته باشید، چسبی که برای نگه داشتن براکت ها بر روی دندان ها استفاده می شود، بسیار شکننده است. هنگامی که فشار بیش از حد به این چسب وارد شود، براکت ها از سطح مینای دندان جدا می شود. در طول چند روز اول پس از درمان، لازم است بیمار از مواد غذایی نرم استفاده کند. علاوه بر این لازم است بیمار از ابزارهای ارتودنسی در هنگام غذا خوردن تا زمان استفاده از بریس ها حفاظت نماید. به این ترتیب، لازم است بیمار از خوردن غذاهای سخت، سفت، چسبنده و ترد خودداری نماید .

ارتودنسی و پوسیدگی دندان

پیدایش لکه‌های سفیدرنگ روی دندانها پس از برداشتن براکتهای ارتودنسی یکی از نگرانی های شایع بسیاری از بیماران است. ممکن است در این ‌باره شنیده‌ باشید یا کسی را بشناسید که پس از برداشتن براکتهای شان با این مشکل مواجه بوده است و شاید همین موضوع شما را در تصمیم‌گیری مردد کرده باشد. هرچند متخصص ارتودنسی یا ارتودنتیست شما می‌تواند توضیح خوبی در این ‌باره به شما ارائه دهد، این مقاله هم به تشریح علل بروز لکه‌های سفید روی دندانهایتان پرداخته و شیوه‌های جلوگیری از آنها را قبل از گذاشتن براکت بیان می‌کند.

به لحاظ تکنیکی عامل بروز لکه‌های سفید روی دندان‌ها پس از برداشتن براکتها، خود براکت ها نیستند بلکه لکه‌های سفید پوسیدگی نتیجه تشکیل پلاک‌ها هستند. پلاک، مواد معدنی را از سطح دندان زدوده و موجب تغییر در نحوه بازتاب نور از سطح دندان می گردد بدین ترتیب بقایای سفیدرنگ گچی روی سطح دندان باقی می‌ماند. این امر در جاهایی که مسواک زدن دشوار است بیشتر دیده می‌شود، به همین دلیل لکه‌های سفید بین کسانی که براکت دارند شایع تر است و علت آنکه تا قبل از برداشتن براکت متوجه آنها نمی‌شوید این است که زیر براکت بوده و تا قبل از برداشتن براکتها قابل مشاهده نیستند. احتمالاً پرسش مهم دیگری که از خود می‌پرسید این است که آیا می‌توان از این لکه‌ها جلوگیری کرد و پاسخ این است که بله می‌توان! این مقاله بحث می کند که چگونه قبل از گذاشتن براکت ها می‌توان از تشکیل لکه‌های سفید جلوگیری کرد و همین‌طور مطرح می‌کند که بعد از برداشتن براکت ها چگونه می‌توان لکه‌های سفید را برطرف نمود.

از بین بردن پلاک میکروبی حین درمان ارتودنسی

اولین و اصلی‌ترین شیوه برای جلوگیری از تشکیل لکه‌های سفید روی دندان‌ها پس از برداشتن براکتها، از بین بردن پلاک است. این امر با مراقبت از دندان‌ها توسط مسواک کردن و نخ دندان کشیدن به طور مرتب و منظم محقق می گردد. به‌ علاوه می‌توانید با اجتناب از مصرف برخی مواد غذایی خاص حین استفاده از براکتها از بروز پلاک جلوگیری کنید. از این گذشته مسواک‌ها و خمیردندان‌های ویژه‌ای وجود دارند که به از بین بردن پلاک‌های تشکیل‌شده کمک می‌کنند. لازم به یادآوری است که بدون وجود پلاک‌ها، لکه‌های سفید تشکیل نخواهند شد.

از بین بردن لکه های سفید پوسیدگی بعد از ارتودنسی

اگر پس از برداشتن براکتها متوجه شدید که لکه‌های سفیدرنگ روی دندان شما تشکیل شده‌اند، بهترین کار تمیز نگه‌داشتن دندانهاست و اینکه اجازه دهید طی شش ماه اول پس از برداشتن براکتهای ارتودنسی، مینای دندان شما توسط مایعات دهانی‌ خودتان اشباع شود. به این ترتیب لکه‌های سفید به مرور بهبود می‌یابند و بسته به اینکه چقدر کوچک باشند به تدریج ناپدید می شوند. اگر بعد از شش ماه هنوز این لکه‌های سفید روی دندان شما باقی مانده بود، در این صورت می‌توانید از فلورایدتراپی با غلظت کم استفاده کنید. یکی دیگر از شیوه‌ها سفید کردن دندان‌ها (بلیچینگ) است که موجب می‌شود لکه‌ها کم‌ رنگ‌تر شوند و یا چندان جلب‌ توجه نکنند. در مواردی که لکه‌ها بسیار شدید باشند می‌توان از جراحی زیبایی استفاده کرد. در کل هرچند پس از برداشتن براکتها ممکن است شاهد بروز لکه‌های سفید باشید اما به راحتی می‌توان با مراقبت‌های دقیق از دندان‌ها در طول درمان از بروز این لکه‌های سفید جلوگیری کرد.

وجود فاصله در بین دندانها

متخصص ارتودنسی دراین نوع ناهنجاری ممکن است مثلا فک بزرگ از پدر و دندانهای کوچک از مادر به ارث گرفته شده باشد. در این صورت به علت کوچکی دندانها و به دلیل فضای اضافه موجود در قوس فکی، بین دندانها فاصله ایجاد می شود. از عوامل دیگری که باعث ایجاد فاصله در بین دندانها می گردد، می توان به نهفتگی یک یا تعدادی از دندانها، فقدان یک یا تعدادی از دندانها، بیرون زدگی دندانهای قدامی، بزرگ بودن زبان و غیره اشاره کرد. دندانهای فاصله دار موجب تحلیل لثه، ایجاد جرم روی دندانها، گیر مواد غذایی در بین دندانها، کاهش بازدهی عملکرد دندانها و عدم زیبایی می گردد که نیاز به درمان دارد. معمولاً فاصله بین دندانها بایستی با دستگاه ثابت ارتودنسی درمان گردد ولی اگر بیمار دارای مشکل فکی هم باشد می بایست در ابتدا مشکل فکی بیمار تصحیح گردد و بعد از تصحیح فکین که حتماً باید قبل از بلوغ انجام شود باید با درمانهای ثابت ارتودنسی فواصل بین دندانها را بست.

در بعضی بیماران به علت فقدان یک یا دو دندان ممکن است بین دندانها فاصله وجود داشته باشد. در این موارد دو راه درمانی بر اساس شرایط بیمار وجود دارد. راه اول اینکه  می توان دندانهای عقب را به سمت جلو آورد و فضای دندانهای قدامی را با به جلو آوردن دندانهای عقب بست که اگر شرایط بیمار چنین اجازه ای را بدهد می بایست این روش درمانی انجام شود که به آن Space closure گفته می شود. راه حل دوم اینکه می بایست به جای فضای دندانهای غایب ایمپلنت قرار داد. در اکثر موارد توافق برای بستن فضای غایب وجود دارد تا اینکه برای بیمار ایمپلنت قرار داده شود ولیکن طرح درمان نهایی بایستی براساس شرایط بیمار، وجود و یا عدم وجود شلوغی دندانها، نمای نیمرخ بیمار، میزان بیرون زدگی دندانهای قدامی و تصاویر رادیوگرافی استوار باشد.

ارتودنسی دیمون

یکی از جدیدترین روش های ارتودنسی دیمون است. به طور معمول باید با استفاده از کش های بسیار کوچک سیم را به براکت های ارتودنسی متصل نمود ولی در روش دیمون از براکت هایی با قابلیت باز و بسته شدن کشویی استفاده می شود در سیستم ارتودنسی دیمون از طریق مکانیسم قفل و بستی که در آنها جایگذاری شده است سیم به براکت متصل می شود. سیستم دیمون به گونه ای است که دیگر نیاز به کشهای کوچک در اطراف هر براکت نیست و در نتیجه بیمار می تواند به راحتی اطراف سیم و براکت ها را تمیز کند. در حالی که در روش های معمول ارتودنسی میکروارگانیسمها به راحتی می توانند در اطراف کش ها تجمع پیدا کنند و رعایت بهداشت را به ویژه برای کودکان کم سن دچار مشکل می کند. در این سیستم بهداشت اطراف براکت ها بهبود یافته و معضل تغییر رنگ کش های دور براکت از بین رفته است.

در رابطه با ارتودنسی دیمون باید تاکید کرد که تبلیغات بسیاری از جمله عدم نیاز به کشیدن دندانها، کاهش طول درمان، افزایش فاصله بین ویزیت های بیمار و کاهش درد بیمار شده است ولی باید گفت تمام این موارد بستگی به نوع ناهنجاری، سن مراجعه، شدت مشکل بیمار و بسیاری از فاکتورهای بیولوژیک دارد که در هر بیمار با بیمار دیگر متفاوت است و در هنگام معاینه بیمار توسط متخصص ارتودنسی مشخص می شود که بیمار نیاز به کشیدن دندان دارد یا ندارد و مدت درمان چقدر طول می کشد. در حقیقت تصمیم گیری نهایی در خصوص نیاز یا عدم نیاز به در آوردن دندان جهت ارتودنسی بر عهده ابزار درمان نیست بلکه بر اساس شرایط بیمار و صلاحدید متخصص ارتودنسی خواهد بود. تا به امروز با وجود پیشرفت هایی که در ابزارهای درمانی صورت گرفته است، هنوز ابزار درمانی که بتواند مدت زمان درمان را به صورت قابل توجهی کاهش دهد، ابداع و معرفی نشده است.